قلههای صعود نشده! بله درست شنیدید! در عصر حاضر عجیب است که بگوییم هنوز هم نقاطی در جهان هست که پای هیچ بشری به آن نرسیده است. از جمله ی آنها قله های مرتفعی هستند که هم از بابت سختی مسیر و هم مسائل قانونی و مذهبی، هنوز توسط هیچ انسانی فتح نشدهاند.
قله هایی که هنوز هیچکس نتوانسته است آنها را فتح کند!
تقریباً از سال 1850 بود که میل به کوهنوردی در بین افراد در سرتاسر جهان افزایش یافت. این موضوع که ماجراجویی بتواند نام خود را به عنوان اولین فاتح قله ای ثبت کند، موجی را بین عدهی خاصی راه انداخت. از همین رو، ادموند هیلاری به عنوان فاتح قلهی اورست نام خود را ثبت کرد. کوهنوردان زیادی هستند که مسیرهایی را انتخاب و رفتهاند که قبل از آن هیچ انسانی آن را امتحان نکرده است.
در ادامه به معرفی چند مورد از قلههای صعود نشده می پردازیم.
قله ماچاپوچار (Machhapuchhre)
این قله در منطقهی هیمالیا در شمال مرکزی نپال واقع شده است. قلهی ماچاپوچار که در بین نپالی ها با نام دم ماهی شناخته می شود، 6993 متر ارتفاع دارد. صعود به این قله به دلایل مذهبی ممنوع است. چرا که در بین اهالی بومی منطقه این طور شایع است که ماچاپوچار محل زندگی شیوا، الهه مقدس هندوهاست. به همین سبب دولت نپال صعود به این قله را ممنوع اعلام نموده است. اما در سال 1980 یک صعود غیر قانونی توسط کوهنوردی نیوزلندی به نام بیل دنز انجام شد اما هیچگاه رسمی اعلام نشد. این شخص مدتی بعد در کوهستانی دیگر در اثر سقوط بهمن جان سپرد.
قله سیپل، جنوبگان ( Mount Siple )
در حالی که بلندترین قله جهان با ارتفاع 8849 متر در فصول مختلف میزبان کوهنوردان از سراسر جهان است، قلهی سیپل، با ارتفاع تنها 3110 متر در قطب جنوب هنوز بدون فاتح باقی است. دلیل اینکه هنوز صعود موفق به این قله صورت نگرفتهاست، شرایط آب و هوایی بسیار سخت قطب جنوب است. برای صعود به این قله مشکلاتی همچون مسیر سخت، دمای بسیار پایین، و دوری از تمدن همواره وجود دارد. حتی اینطور می گویند که قله سیپل احتمالا آتشفشانی خاموش است که توسط یخچالهای طبیعی احاطه شدهاست.
قله کارجیانگ یک ( Karjiang )
ارتفاع این قله که در منطقهی تبت و مرز کشور چین و بوتان قرار دارد، 7221 متر است. این قله مسیر بسیار سخت و دشواری دارد. معابر کوهستانی قلهی کارجیانگ بهمن خیز و شرایط آب و هوایی منطقه مدام در حال تغییر است. اینها باعث می شود که کارجیانگ جزو قله های صعود نشده باقی بماند. البته کوهنوردان زیادی برای صعود به این قله تلاش نمودند اما همگی ناکام ماندند.
قله لابوچه کانگ 3 ( Labuche Kang III )
مسیر رسیدن به قلهی سخت و فنی و شرایط آب و هوایی نامساعد موجب شد که قلهی لابوچه کانگ تا به امروز توسط هیچ بشری صعود نشود. ارتفاع این قله 7250 متر است و برای اینکه به قله برسید باید مسیری را از یک کوه دیگر تا لابوچه کانگ طی کنید. قلهی لابوچه کانگ در منطقه خود مختار تبت قرار دارد و یکی از بلندترین کوه های صعودنشدهی دنیا بعد از گانگکهار پونزوم است.
قله رخ شمالی کابرو ( Kabru North Summit )
این قله در میان مجموعه قلل کابرو و در مجاورت چونگا، سومین کوه مرتفع دنیا قرار دارد. ارتفاع این قله 7412 متر است و جبهه شمالی آن مسیری سخت و پر چالش دارد. البته یک تلاش در سال 2004 برای صعود به رخ شمالی قله کابرو انجام گرفت اما با وجود بهمن خیزی مسیر، موفقیتی در پی نداشت. اما نام رخ جنوبی کابرو از لیست قله های صعود نشده حذف شد چرا که کوهنوردانی توانستند بعد از تلاش بسیار و عبور از مسیری دشوار جبهه جنوبی کابرو را فتح کنند.
قله موچو چیش (Muchu Chhish )
یکی دیگر از قلههای صعود نشده جهان قلهی موچو چیش با ارتفاع 7452 متر است و پس از گانگکار پونزوم ۷۵۷۰ متری دومین قلهی بکر روی زمین و بلندترین قلهی صعود نشده در پاکستان است. تاکنون تعداد کمی از کوهنوردان برای صعود به این قله از خود تمایلی نشان دادهاند. چرا که یکی از بزرگترین یخچال های طبیعی دنیا به نام بتورا در شمال این قله قرار دارد. همین موضوع و نیز دشواری مسیر موجب شد که تاکنون تمامی تلاش های صعود بدون موفقیت باقی بماند.
قله چانگار پوئنسوم ( Gangkhar Puensum )
چانگار پوئنسوم یا گانگکهار پونزوم با ارتفاع 7570 متر بلندترین قله فتح نشدهی جهان است و در کشور بوتان قرار دارد. دلایل عدم فتح این قله مربوط به مسائل مذهبی و فرهنگی است. چرا که بوتانی ها بر این عقیده بودند کوه ها محل زندگی ارواح است! البته در بازهی زمانی محدودی (1985-1986) این ممنوعیت حذف شد اما باز هم کسی نتوانست به این قله صعود کند. اوایل دولت بوتان تنها صعود به کوه های با ارتفاع بالای 6000 متر را ممنوع کرد اما از سال 2004 این ممنوعیت را شدیدتر نمود. به طوری که هر نوع فعالیت کوهنوردی فارغ از ارتفاع کوه ممنوع شد تا مردم بر اعتقاداتشان باقی بمانند.
رخ شمالی قله ماشربروم ( Masherbrum North Face )
قلهی 7821 متری ماشربروم در پاکستان قرار دارد و در سال 1960 میلادی صعود شد. اما کسی نتوانست به رخ شمالی اش برسد. بعد از آن هم دیگر کسی نتوانست به رخ شمالی این قله دست یابد. دلایل عدم صعود موفق به این قله شرایط آب و هوایی بسیار نامساعد و مسیری سخت و فنی تا قله می باشد.